Ένα κέρασμα για τα γενέθλιά μου... κι ένα δωράκι για 'σας!!!

Καλημέρα σε όλη τη γειτονιά!!!

Σήμερα έχω τα γενέθλιά μου και είπα να σας κεράσω ένα γλυκάκι λαχταριστό!!! Είναι καρφιτσούλες από αλπακά, χρωματισμένες με σμάλτο και περασμένες με υγρό γυαλί από επάνω, γλύκα δεν είναι;!

Με αφορμή τα γενέθλιά μου, λοιπόν και μιας κι έχουμε μαζευτεί αρκετά άτομα στο σπιτάκι μου κι είμαι πολύ χαρούμενη γι' αυτό, αποφάσισα να σας κάνω ένα δωράκι!!! Αρκεί να αφήσετε κάποιο σχόλιο σε αυτή μου την ανάρτηση (είτε στη σελίδα μου στο facebook) μέχρι 23.10.2011. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα ποιό ακριβώς θα είναι το δωράκι, αλλά υπόσχομαι να μη σας απογοητεύσω ;)

Θέλω έτσι να ξορκίσω λίγο το κακό, αφού τα φετινά μου γενέθλια δεν έχουν καμία σχέση με όλα τα προηγούμενα... Δεν έχουν τον ενθουσιασμό και την αισιοδοξία των προηγούμενων χρόνων κι αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι μεγαλώνω... Είναι η όλη κατάσταση γύρω μας που δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ενθουσιασμό. Η ανασφάλεια για το αύριο και η αίσθηση μουδιάσματος που νιώθουμε βλέποντας τη ζωή μας να αλλάζει δραματικά από μέρα σε μέρα, έχει επηρεάσει λίγο-πολύ όλους μας και ζούμε την εθνική μας κατάθλιψη...

Κάθε μέρα ακούω άτομα της ηλικίας μου, φίλους και συγγενείς μου, να λένε πως ψάχνουν τρόπο να φύγουν στο εξωτερικό για να ζήσουν, αφού είμαστε μία γενιά μορφωμένων ανέργων που φτάνουμε στα 30 και ζούμε με τη στήριξη των γονιών μας, σα να ‘μαστε 15 χρονών. Δεν τους αδικώ που θέλουν να φύγουν… Πώς να πεις σε κάποιον να μείνει;! Τι επιχείρημα να του παραθέσεις;! Για ‘μενα όποιος φεύγει κάνει την καλύτερη επιλογή σε ατομικό επίπεδο.

Επειδή, όμως, είμαι φύσει αισιόδοξο άτομο κι επειδή έχω μάθει να αγωνίζομαι για 'μενα και τους γύρω μου, πιστεύω πως θα την ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση. Αν αποφασίσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα που μας έφεραν σε αυτό το σημείο, να διώξουμε όλους τους άχρηστους που οδήγησαν τη χώρα ως εδώ και να τους τιμωρήσουμε γι’ αυτό, να μάθουμε να αποφασίζουμε συλλογικά προς όφελος όλης της κοινωνίας, αν αλλάξουμε λίγο τους εαυτούς μας και εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλο, είμαι σίγουρη πως κάτι θα καταφέρουμε. Ας αναλογιστούμε τη δύναμη που έχει ο καθένας μέσα του κι ας δράσουμε άμεσα, γιατί όταν ξυπνήσουμε από το σοκ που ζούμε δε θα μας έχουν αφήσει τίποτα!!!

Το ξέρω ότι η σημερινή μου ανάρτηση δεν είναι και τόσο χαρωπή, αλλά είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που δε μπορώ να φανταστώ καθόλου (μα καθόλου) πώς θα είναι η ζωή μου του χρόνου τέτοια ημέρα… Και δε μπορώ να παριστάνω ότι δε βλέπω τι συμβαίνει γύρω μου… Σας φιλώ και εύχομαι σε όλους μας να παλέψουμε και να καταφέρουμε να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση, όχι τόσο για εμάς, αλλά για τα παιδιά που έρχονται και που δε φταίνε σε τίποτα να ζήσουν στον τόσο άγριο κόσμο που άλλοι έφτιαξαν γι’ αυτά!!!