Για το χρόνο που φεύγει και για εκείνον που έρχεται...

πηγή

Επέστρεψα για την τελευταία ανάρτηση μου γι' αυτό το χρόνο... Ένα χρόνο που περίμενα με πολύ λαχτάρα πέρυσι τέτοιον καιρό, γιατί πίστευα πως θα ήταν ένας χρόνος ουσιαστικών και ριζικών αλλαγών για όλους μας σε αυτή τη χώρα... Και όχι, δεν είχα αυταπάτες πως ξαφνικά όλα θα αλλάξουν απλά πίστευα πως ήταν μια καλή ευκαιρία για όλους μας να αναθεωρήσουμε τις συνήθειες, τις προτεραιότητες και τις επιλογές που ως ένα βαθμό μας έφεραν εδώ που μας έφεραν, σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο, ώστε να χτίσουμε κάτι καινούριο και διαφορετικό!! 

Βέβαια, αυτό το καινούριο και διαφορετικό δεν το είδα ποτέ να έρχεται στο βαθμό που το φανταζόμουν... Αντιθέτως, είδα να μας κυβερνούν ακριβώς αυτοί που μας έχουν φέρει σε αυτή την κατάσταση, να διαχειρίζονται τις τύχες μας με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν πάντα και να εμφανίζονται ως σωτήρες, να συνεχίζουν την κακοδιαχείριση και το ξεπούλημα των όσων έχουν απομείνει σε αυτό τον έρμο τον τόπο και αυτό να τους επιτρέπεται, να αποκαλύπτεται το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο και να μην τιμωρείται κανείς κι αυτό να το αποδεχόμαστε ως φυσιολογικό κι εμάς να αρκούμαστε στην από τον καναπέ εκτόνωση...

Είδα, επίσης, το μίσος να ξεχειλίζει και να πνίγει τη χώρα σε όλες τις γωνιές της, ανθρώπους να είναι ικανοί να φτάσουν ακόμα και στο έγκλημα απέναντι στο "άλλο", στον "άλλο", στον ίδιο τους τον εαυτό... Και είδα αυτό το μίσος να γίνεται αποδεκτό από μεγάλη μερίδα ανθρώπων και τρόμαξα!! Τρόμαξα με αυτό που μπορεί να κρύβει μέσα του ο καθένας μας: ο διπλανός μας, ο φίλος μας, ο αδερφός μας, εμείς οι ίδιοι και να μην το καταλαβαίνουμε!! Κι ανησυχώ πραγματικά για τα παιδιά , τα λίγο μεγαλύτερα, που βλέπουν αυτή τη βία, την αποτρόπαιη, να γίνεται αποδεκτή από μεγάλη μερίδα της κοινωνίας μας και από τα μέσα, που τόσο μα τόσο κακό έχουν κάνει σε αυτό τον τόπο... Γιατί κι αυτοί που τώρα αποδέχονται την όλη κατάσταση, είναι αυτοί που για χρόνια πολλά κατανάλωναν το ρατσισμό που έσπερναν κάθε βράδυ τα δελτία των 20.00 (κυρίως από τα μέσα της δεκαετίας του '90 κι έπειτα)!! Το σκέφτομαι και τρέμω για το τί χειρότερο μπορεί να δουν τα μάτια μας σε λίγα χρόνια...

Και κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά είδα ελευθερίες και δικαιώματα να περιορίζονται, ανθρώπους που αντιδρούν να χτυπιούνται βίαια και όσους επιλέγουν μια άλλη θεώρηση των πραγμάτων να μπαίνουν στο περιθώριο και να στοχοποιούνται... Είδα και κόσμο να ασφυκτιά, να φτάνει στα όρια του, να μην ξέρει ή να μην μπορεί να το διαχειριστεί και να επιλέγει τη "φυγή" ως μόνη λύση. Άλλοι, πολλοί κι οι πιο πολλοί νέοι, επέλεξαν να αλλάξουν χώρα και τόπο διαμονής, ώστε να κυνηγήσουν τα όνειρα που εδώ θα 'μεναν στάσιμα κι αναρωτιέμαι αν κάποιος μπορεί να τους κατηγορήσει γι' αυτή τους τη φυγή!! Υπάρχουν κι άλλοι, από εμάς τους υπόλοιπους που μείναμε εδώ, που μόνη έννοια κι ανησυχία έχουν το πώς θα επιστρέψουν στα εφήμερα κι ανούσια των περασμένων χρόνων, αντί να διδαχτούν κάτι ελάχιστο απ' όλα όσα ζούμε. Κι άλλοι παρέμειναν απαράλλαχτοι όπως ήταν πάντα: αγενείς, εγωιστές, παρτάκηδες κι αδιάφοροι προς τον απέναντί τους. Είδα, είδα, πολλά, πάρα πολλά ακόμα είδα κι έφτασαν στιγμές ομολογώ που ένιωσα να πνίγομαι και να παλεύω να κρατήσω τη θετική μου στάση...

Δε λέω σε καμία περίπτωση, όμως, πως δεν είδα κι όμορφα πράγματα μέσα σ΄ αυτό το χρόνο!! Είδα ανθρώπους να προσφέρουν εθελοντικά τη βοήθειά τους σε οργανώσεις και σε κινήσεις στήριξης όσων το έχουν ανάγκη, να αντιδρούν στα όσα μας επιβάλλουν και να μάχονται για την ανατροπή τους, να μην το βάζουν κάτω και να παλεύουν σε πείσμα των καιρών να επιβιώσουν και να κάνουν νέα ξεκινήματα, να αλλάζουν και να αναθεωρούν, να πετάνε τα ψεύτικα και τα γυαλιστερά και να ανακαλύπτουν τα γνήσια και ουσιαστικά, να αγαπούν, να δίνουν, να προστατεύουν, να μοιράζονται, στην τελική να (ξανα)γίνονται άνθρωποι...

Και σε προσωπικό επίπεδο, όμως, αυτή η χρονιά δεν είχε λίγες όμορφες στιγμές!! Το 2012 έγινε η βάφτιση του ανιψιού μας, παντρεύτηκε και βάφτισε τη μικρούλα του ο αδερφός μου, έμεινε έγκυος η αδερφή μου, έμεινα έγκυος εγώ, κάναμε εκδρομές, πήγαμε βόλτες, γελάσαμε με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα, περάσαμε έναν ακόμα χρόνο μαζί και ξεπεράσαμε τις όποιες δυσκολίες κι αναποδιές μας έτυχαν, είμαστε ακόμα πιο αγαπημένοι χωρίς να είμαστε ψεύτικοι και φτιαχτοί κι ονειρευόμαστε το χρόνο που θα έρθει με χαμόγελο, παρόλο που γνωρίζουμε κι οι δυο πως μάλλον δε θα είναι και πολύ καλύτερος από τον περασμένο...

Όχι, δεν θέλω να σας ευχηθώ με απαισιοδοξία "ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ", απλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας τη σκέψη μου, πως για να είναι καλή αυτή η χρονιά, θα πρέπει να είμαστε όλοι μας καλύτεροι και να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε σε βάθος, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό, πρώτα τους εαυτούς μας κι ύστερα τον τόπο μας. Νιώθω πως δεν έχει νόημα να ευχηθώ απλά υγεία, αγάπη, χαμόγελα και όμορφες στιγμές για όλους μας, αν πρώτα δε σας έχω πει τα προηγούμενα!! Γιατί τα ευχολόγια δεν έχουν πλέον νόημα (μοιάζουν με την ευχή που κάνουν στα καλλιστεία για παγκόσμια ειρήνη), αν δε συνοδεύονται κι από άλλα πράγματα...

Φέτος, για δεύτερη φορά στη ζωή μου, δε θα αλλάξω χρόνο με την οικογένειά μου στα Χανιά κι αυτό δε μου είναι εύκολο... Την προηγούμενη είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως δεν θα ξανασυμβεί, αλλά δυστυχώς αθέτησα την υπόσχεσή μου. Δε μου αρέσει να κλαίγομαι και χαίρομαι που έχω δίπλα μου τον άνθρωπό μου, την οικογένειά του, τους φίλους μου κι όσους εδώ με αγαπούν!! Είμαι πολύ τυχερή που δεν είμαι μόνη, το ξέρω και είμαι ευγνώμων γι' αυτό!! Απλά μου λείπουν και γι' αυτό θα σας ευχηθώ να περάσετε όσο πιο όμορφα μπορείτε αυτή την αλλαγή του χρόνου με τους ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν δίπλα σας!! Ζητώ συγγνώμη για τη μεγάλη ανάρτηση κι αναρωτιέμαι αν έκατσε κανείς να τη διαβάσει όλη, δε μπορούσα και δεν ήθελα να σας αφήσω με ένα ξερό "χρόνια πολλά". Σας χαιρετώ και σύντομα θα επανέλθω... 

Φέτος ας κάνουμε τις γιορτές μας... αλλιώς!!!

Και να που έφτασαν τα Χριστούγεννα... Το πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός με τρομάζει καμιά φορά!! Δεν ξέρω αν τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι τα ίδια με τα περσινά για τους περισσότερους, ελπίζω τουλάχιστον να μην είναι δραματικά χειρότερα για μια μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας... Και σ' αυτό μπορεί να βάλει ο καθένας το χεράκι του για να βοηθήσει!!

Φέτος, για δεύτερη χρονιά, η ομάδα του περιοδικού "Παράλλαξη" και του "Η Θεσσαλονίκη Αλλιώς" διοργάνωσε "Τα Χριστούγεννα Αλλιώς", μια γιορτή προσφοράς κι αλληλεγγύης προς το συνάνθρωπο συλλέγοντας είδη πρώτης ανάγκης (ρούχα, τρόφιμα, φάρμακα κ.α.) που θα μοιραστούν σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη. Παράλληλα με τη συλλογή των προϊόντων διοργανώθηκαν στην περιοχή του λιμανιού της Θεσσαλονίκης εκδηλώσεις για μικρά και μεγάλα παιδιά με μεγάλη συμμετοχή και πολύ μεγάλη επιτυχία!! Το αποτέλεσμα όλων αυτών των δράσεων ήταν η συγκέντρωση πεντέμιση τόνων ειδών πρώτης ανάγκης και αμέτρητα χαμόγελα σε όσους βρέθηκαν εκεί και ιδίως στους μικρότερους της παρέας!! Σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό έπαιξε η συμμετοχή και βοήθεια των εθελοντών του "Η Θεσσαλονίκη Αλλιώς" που σε κάθε δράση είναι εκεί και προσφέρουν με όποιον τρόπο μπορούν...

Σίγουρα έτσι δεν αλλάζει η ζωή των ανθρώπων που υποφέρουν και σίγουρα θα πρέπει η βοήθεια να είναι συνεχής και αδιάλειπτη καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου... Και φυσικά αυτό που θα πρέπει να μας απασχολεί ως πολίτες είναι το πως θα εξαλειφθούν οι κοινωνικές διαφορές και αδικίες στο σύνολό τους, ώστε να μην υπάρχει ανάγκη για τέτοιες κινήσεις!! Μέχρι τότε όμως, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον τις γιορτές να βοηθήσουμε όσους και με όποιον τρόπο μπορούμε...

Εύχομαι σε όλους και σε όλες σας καλές γιορτές και να περάσετε πολύ-πολύ όμορφα αυτές τις μέρες!! Οι μεγαλύτερες ευχές μου είναι να έχετε υγεία εσείς κι όσοι αγαπάτε και να νιώθετε γύρω σας την αγάπη όσων σας περιβάλλουν!! Ελπίζω να επανέλθω πριν αλλάξει ο χρόνος κι ως τότε σας δείχνω ένα γουράκι από αλπακά που έφτιαξα για τον καλό μου τον γιατρό την προηγούμενη εβδομάδα :)

Υ.Γ. Προχθές ανακάλυψα ότι για έναν περίεργο λόγο τα περισσότερα σχόλιά σας μου τα στέλνει στα ανεπιθύμητα μηνύματα, με αποτέλεσμα να μην έχω δει πολλά από αυτά... Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, θα το ανακαλύψω και θα το διορθώσω!!

Το πρώτο μου καστόνι κι ένα αναπάντεχο δώρο!!

Το ότι αποφάσισα φέτος να επιστρέψω στα θρανία, μετά από έναν χρόνο απουσίας, δεν το μετάνιωσα ούτε μια στιγμή... μου είχαν λείψει και τα μαθήματα και η δασκάλα μου!! Και δεν είναι ότι δε μπορούσα να δουλέψω στο σπίτι μιας και το χώρο μου έχω και τα εργαλεία μου. Απλά μου έλειψε αυτή η μιάμιση ώρα που μόνη έννοια και ανησυχία μου είναι το τί θα φτιάξω σήμερα κι αν κατάφερα να εφαρμόσω σωστά την τεχνική που έμαθα...

Κάτι που είχα αποφύγει να δοκιμάσω πρόπερσι, στο 2ο έτος των μαθημάτων, ήταν το να φτιάξω κάποιο κόσμημα με καστόνι, παρόλο που η δασκάλα μας μας είχε δείξει την τεχνική... Το καστόνι για όσους δε γνωρίζουν είναι η μέθοδος που χρησιμοποιείται για να στηριχτεί μια πέτρα σ' ένα κόσμημα και για πιο επιστημονική επεξήγηση δείτε τον ορισμό που δίνει η σελίδα jewelpedia. Επομένως, με την επιστροφή μου είπα να κλείσω τις εκκρεμότητες και να φτιάξω ένα κρεμαστό με αλπακά, ορείχαλκο και την πέτρα μου με το καστόνι. Η πέτρα δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο ή μάλλον ήταν ένα απλό γυαλάκι, το μόνο που βρήκα στο κατάστημα υλικών της γειτονιάς μου λίγο πριν ξεκινήσει το μάθημα, αλλά δεν έχει καμία σημασία!! Το πόσο παιδεύτηκα, πόσες αναποδιές προέκυψαν και πόσα μαθήματα πάλευα με αυτό το κόσμημα δε μπορώ να σας το εξιστορήσω, στο τέλος όμως τα κατάφερα και είμαι πολύ χαρούμενη γι' αυτό!! Αφού, λοιπόν, τη γλίτωσε από κάποιες στιγμές απελπισίας που κινδύνευσε να βρεθεί πεταμένο στους δρόμους από το παράθυρο της αίθουσας μας, είπα να σας το δείξω...

Πριν από σχεδόν ένα μήνα έλαβα ένα αναπάντεχο δωράκι το οποίο μου έφερε ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη!! Η συμμαθήτριά μου στο μάθημα και θεία του λατρεμένου μου βαφτισιμιού Deppy Boop αποφάσισε να κάνει το δικό της χώρο δημιουργίας, ένα εργαστήριο κοσμημάτων που όσοι είστε από Θεσσαλονίκη αξίζει σίγουρα να επισκεφτείτε... Μέσα στην όλη χαρτούρα και τα αμέτρητα γραφειοκρατικά που χρειάστηκε ήταν και μία βεβαίωση μηχανικού για το χώρο που στεγάζεται το εργαστήριο κι έτσι προθυμοποιήθηκα να τη βοηθήσω με τα σχετικά. Σαν "ευχαριστώ", λοιπόν, για τη βοήθειά μου, βρήκα μία τσαντούλα γεμάτη με καλούδια να με περιμένει στο γραφείο μου!! Το πόσο ενθουσιάστηκα δεν περιγράφεται!! Τί λέτε κι εσείς;; Δεν είναι τέλειο το δωράκι μου;!