Για το χρόνο που φεύγει και για εκείνον που έρχεται...

πηγή

Επέστρεψα για την τελευταία ανάρτηση μου γι' αυτό το χρόνο... Ένα χρόνο που περίμενα με πολύ λαχτάρα πέρυσι τέτοιον καιρό, γιατί πίστευα πως θα ήταν ένας χρόνος ουσιαστικών και ριζικών αλλαγών για όλους μας σε αυτή τη χώρα... Και όχι, δεν είχα αυταπάτες πως ξαφνικά όλα θα αλλάξουν απλά πίστευα πως ήταν μια καλή ευκαιρία για όλους μας να αναθεωρήσουμε τις συνήθειες, τις προτεραιότητες και τις επιλογές που ως ένα βαθμό μας έφεραν εδώ που μας έφεραν, σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο, ώστε να χτίσουμε κάτι καινούριο και διαφορετικό!! 

Βέβαια, αυτό το καινούριο και διαφορετικό δεν το είδα ποτέ να έρχεται στο βαθμό που το φανταζόμουν... Αντιθέτως, είδα να μας κυβερνούν ακριβώς αυτοί που μας έχουν φέρει σε αυτή την κατάσταση, να διαχειρίζονται τις τύχες μας με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν πάντα και να εμφανίζονται ως σωτήρες, να συνεχίζουν την κακοδιαχείριση και το ξεπούλημα των όσων έχουν απομείνει σε αυτό τον έρμο τον τόπο και αυτό να τους επιτρέπεται, να αποκαλύπτεται το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο και να μην τιμωρείται κανείς κι αυτό να το αποδεχόμαστε ως φυσιολογικό κι εμάς να αρκούμαστε στην από τον καναπέ εκτόνωση...

Είδα, επίσης, το μίσος να ξεχειλίζει και να πνίγει τη χώρα σε όλες τις γωνιές της, ανθρώπους να είναι ικανοί να φτάσουν ακόμα και στο έγκλημα απέναντι στο "άλλο", στον "άλλο", στον ίδιο τους τον εαυτό... Και είδα αυτό το μίσος να γίνεται αποδεκτό από μεγάλη μερίδα ανθρώπων και τρόμαξα!! Τρόμαξα με αυτό που μπορεί να κρύβει μέσα του ο καθένας μας: ο διπλανός μας, ο φίλος μας, ο αδερφός μας, εμείς οι ίδιοι και να μην το καταλαβαίνουμε!! Κι ανησυχώ πραγματικά για τα παιδιά , τα λίγο μεγαλύτερα, που βλέπουν αυτή τη βία, την αποτρόπαιη, να γίνεται αποδεκτή από μεγάλη μερίδα της κοινωνίας μας και από τα μέσα, που τόσο μα τόσο κακό έχουν κάνει σε αυτό τον τόπο... Γιατί κι αυτοί που τώρα αποδέχονται την όλη κατάσταση, είναι αυτοί που για χρόνια πολλά κατανάλωναν το ρατσισμό που έσπερναν κάθε βράδυ τα δελτία των 20.00 (κυρίως από τα μέσα της δεκαετίας του '90 κι έπειτα)!! Το σκέφτομαι και τρέμω για το τί χειρότερο μπορεί να δουν τα μάτια μας σε λίγα χρόνια...

Και κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά είδα ελευθερίες και δικαιώματα να περιορίζονται, ανθρώπους που αντιδρούν να χτυπιούνται βίαια και όσους επιλέγουν μια άλλη θεώρηση των πραγμάτων να μπαίνουν στο περιθώριο και να στοχοποιούνται... Είδα και κόσμο να ασφυκτιά, να φτάνει στα όρια του, να μην ξέρει ή να μην μπορεί να το διαχειριστεί και να επιλέγει τη "φυγή" ως μόνη λύση. Άλλοι, πολλοί κι οι πιο πολλοί νέοι, επέλεξαν να αλλάξουν χώρα και τόπο διαμονής, ώστε να κυνηγήσουν τα όνειρα που εδώ θα 'μεναν στάσιμα κι αναρωτιέμαι αν κάποιος μπορεί να τους κατηγορήσει γι' αυτή τους τη φυγή!! Υπάρχουν κι άλλοι, από εμάς τους υπόλοιπους που μείναμε εδώ, που μόνη έννοια κι ανησυχία έχουν το πώς θα επιστρέψουν στα εφήμερα κι ανούσια των περασμένων χρόνων, αντί να διδαχτούν κάτι ελάχιστο απ' όλα όσα ζούμε. Κι άλλοι παρέμειναν απαράλλαχτοι όπως ήταν πάντα: αγενείς, εγωιστές, παρτάκηδες κι αδιάφοροι προς τον απέναντί τους. Είδα, είδα, πολλά, πάρα πολλά ακόμα είδα κι έφτασαν στιγμές ομολογώ που ένιωσα να πνίγομαι και να παλεύω να κρατήσω τη θετική μου στάση...

Δε λέω σε καμία περίπτωση, όμως, πως δεν είδα κι όμορφα πράγματα μέσα σ΄ αυτό το χρόνο!! Είδα ανθρώπους να προσφέρουν εθελοντικά τη βοήθειά τους σε οργανώσεις και σε κινήσεις στήριξης όσων το έχουν ανάγκη, να αντιδρούν στα όσα μας επιβάλλουν και να μάχονται για την ανατροπή τους, να μην το βάζουν κάτω και να παλεύουν σε πείσμα των καιρών να επιβιώσουν και να κάνουν νέα ξεκινήματα, να αλλάζουν και να αναθεωρούν, να πετάνε τα ψεύτικα και τα γυαλιστερά και να ανακαλύπτουν τα γνήσια και ουσιαστικά, να αγαπούν, να δίνουν, να προστατεύουν, να μοιράζονται, στην τελική να (ξανα)γίνονται άνθρωποι...

Και σε προσωπικό επίπεδο, όμως, αυτή η χρονιά δεν είχε λίγες όμορφες στιγμές!! Το 2012 έγινε η βάφτιση του ανιψιού μας, παντρεύτηκε και βάφτισε τη μικρούλα του ο αδερφός μου, έμεινε έγκυος η αδερφή μου, έμεινα έγκυος εγώ, κάναμε εκδρομές, πήγαμε βόλτες, γελάσαμε με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα, περάσαμε έναν ακόμα χρόνο μαζί και ξεπεράσαμε τις όποιες δυσκολίες κι αναποδιές μας έτυχαν, είμαστε ακόμα πιο αγαπημένοι χωρίς να είμαστε ψεύτικοι και φτιαχτοί κι ονειρευόμαστε το χρόνο που θα έρθει με χαμόγελο, παρόλο που γνωρίζουμε κι οι δυο πως μάλλον δε θα είναι και πολύ καλύτερος από τον περασμένο...

Όχι, δεν θέλω να σας ευχηθώ με απαισιοδοξία "ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ", απλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας τη σκέψη μου, πως για να είναι καλή αυτή η χρονιά, θα πρέπει να είμαστε όλοι μας καλύτεροι και να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε σε βάθος, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό, πρώτα τους εαυτούς μας κι ύστερα τον τόπο μας. Νιώθω πως δεν έχει νόημα να ευχηθώ απλά υγεία, αγάπη, χαμόγελα και όμορφες στιγμές για όλους μας, αν πρώτα δε σας έχω πει τα προηγούμενα!! Γιατί τα ευχολόγια δεν έχουν πλέον νόημα (μοιάζουν με την ευχή που κάνουν στα καλλιστεία για παγκόσμια ειρήνη), αν δε συνοδεύονται κι από άλλα πράγματα...

Φέτος, για δεύτερη φορά στη ζωή μου, δε θα αλλάξω χρόνο με την οικογένειά μου στα Χανιά κι αυτό δε μου είναι εύκολο... Την προηγούμενη είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως δεν θα ξανασυμβεί, αλλά δυστυχώς αθέτησα την υπόσχεσή μου. Δε μου αρέσει να κλαίγομαι και χαίρομαι που έχω δίπλα μου τον άνθρωπό μου, την οικογένειά του, τους φίλους μου κι όσους εδώ με αγαπούν!! Είμαι πολύ τυχερή που δεν είμαι μόνη, το ξέρω και είμαι ευγνώμων γι' αυτό!! Απλά μου λείπουν και γι' αυτό θα σας ευχηθώ να περάσετε όσο πιο όμορφα μπορείτε αυτή την αλλαγή του χρόνου με τους ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν δίπλα σας!! Ζητώ συγγνώμη για τη μεγάλη ανάρτηση κι αναρωτιέμαι αν έκατσε κανείς να τη διαβάσει όλη, δε μπορούσα και δεν ήθελα να σας αφήσω με ένα ξερό "χρόνια πολλά". Σας χαιρετώ και σύντομα θα επανέλθω... 

Φέτος ας κάνουμε τις γιορτές μας... αλλιώς!!!

Και να που έφτασαν τα Χριστούγεννα... Το πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός με τρομάζει καμιά φορά!! Δεν ξέρω αν τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι τα ίδια με τα περσινά για τους περισσότερους, ελπίζω τουλάχιστον να μην είναι δραματικά χειρότερα για μια μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας... Και σ' αυτό μπορεί να βάλει ο καθένας το χεράκι του για να βοηθήσει!!

Φέτος, για δεύτερη χρονιά, η ομάδα του περιοδικού "Παράλλαξη" και του "Η Θεσσαλονίκη Αλλιώς" διοργάνωσε "Τα Χριστούγεννα Αλλιώς", μια γιορτή προσφοράς κι αλληλεγγύης προς το συνάνθρωπο συλλέγοντας είδη πρώτης ανάγκης (ρούχα, τρόφιμα, φάρμακα κ.α.) που θα μοιραστούν σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη. Παράλληλα με τη συλλογή των προϊόντων διοργανώθηκαν στην περιοχή του λιμανιού της Θεσσαλονίκης εκδηλώσεις για μικρά και μεγάλα παιδιά με μεγάλη συμμετοχή και πολύ μεγάλη επιτυχία!! Το αποτέλεσμα όλων αυτών των δράσεων ήταν η συγκέντρωση πεντέμιση τόνων ειδών πρώτης ανάγκης και αμέτρητα χαμόγελα σε όσους βρέθηκαν εκεί και ιδίως στους μικρότερους της παρέας!! Σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό έπαιξε η συμμετοχή και βοήθεια των εθελοντών του "Η Θεσσαλονίκη Αλλιώς" που σε κάθε δράση είναι εκεί και προσφέρουν με όποιον τρόπο μπορούν...

Σίγουρα έτσι δεν αλλάζει η ζωή των ανθρώπων που υποφέρουν και σίγουρα θα πρέπει η βοήθεια να είναι συνεχής και αδιάλειπτη καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου... Και φυσικά αυτό που θα πρέπει να μας απασχολεί ως πολίτες είναι το πως θα εξαλειφθούν οι κοινωνικές διαφορές και αδικίες στο σύνολό τους, ώστε να μην υπάρχει ανάγκη για τέτοιες κινήσεις!! Μέχρι τότε όμως, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον τις γιορτές να βοηθήσουμε όσους και με όποιον τρόπο μπορούμε...

Εύχομαι σε όλους και σε όλες σας καλές γιορτές και να περάσετε πολύ-πολύ όμορφα αυτές τις μέρες!! Οι μεγαλύτερες ευχές μου είναι να έχετε υγεία εσείς κι όσοι αγαπάτε και να νιώθετε γύρω σας την αγάπη όσων σας περιβάλλουν!! Ελπίζω να επανέλθω πριν αλλάξει ο χρόνος κι ως τότε σας δείχνω ένα γουράκι από αλπακά που έφτιαξα για τον καλό μου τον γιατρό την προηγούμενη εβδομάδα :)

Υ.Γ. Προχθές ανακάλυψα ότι για έναν περίεργο λόγο τα περισσότερα σχόλιά σας μου τα στέλνει στα ανεπιθύμητα μηνύματα, με αποτέλεσμα να μην έχω δει πολλά από αυτά... Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, θα το ανακαλύψω και θα το διορθώσω!!

Το πρώτο μου καστόνι κι ένα αναπάντεχο δώρο!!

Το ότι αποφάσισα φέτος να επιστρέψω στα θρανία, μετά από έναν χρόνο απουσίας, δεν το μετάνιωσα ούτε μια στιγμή... μου είχαν λείψει και τα μαθήματα και η δασκάλα μου!! Και δεν είναι ότι δε μπορούσα να δουλέψω στο σπίτι μιας και το χώρο μου έχω και τα εργαλεία μου. Απλά μου έλειψε αυτή η μιάμιση ώρα που μόνη έννοια και ανησυχία μου είναι το τί θα φτιάξω σήμερα κι αν κατάφερα να εφαρμόσω σωστά την τεχνική που έμαθα...

Κάτι που είχα αποφύγει να δοκιμάσω πρόπερσι, στο 2ο έτος των μαθημάτων, ήταν το να φτιάξω κάποιο κόσμημα με καστόνι, παρόλο που η δασκάλα μας μας είχε δείξει την τεχνική... Το καστόνι για όσους δε γνωρίζουν είναι η μέθοδος που χρησιμοποιείται για να στηριχτεί μια πέτρα σ' ένα κόσμημα και για πιο επιστημονική επεξήγηση δείτε τον ορισμό που δίνει η σελίδα jewelpedia. Επομένως, με την επιστροφή μου είπα να κλείσω τις εκκρεμότητες και να φτιάξω ένα κρεμαστό με αλπακά, ορείχαλκο και την πέτρα μου με το καστόνι. Η πέτρα δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο ή μάλλον ήταν ένα απλό γυαλάκι, το μόνο που βρήκα στο κατάστημα υλικών της γειτονιάς μου λίγο πριν ξεκινήσει το μάθημα, αλλά δεν έχει καμία σημασία!! Το πόσο παιδεύτηκα, πόσες αναποδιές προέκυψαν και πόσα μαθήματα πάλευα με αυτό το κόσμημα δε μπορώ να σας το εξιστορήσω, στο τέλος όμως τα κατάφερα και είμαι πολύ χαρούμενη γι' αυτό!! Αφού, λοιπόν, τη γλίτωσε από κάποιες στιγμές απελπισίας που κινδύνευσε να βρεθεί πεταμένο στους δρόμους από το παράθυρο της αίθουσας μας, είπα να σας το δείξω...

Πριν από σχεδόν ένα μήνα έλαβα ένα αναπάντεχο δωράκι το οποίο μου έφερε ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη!! Η συμμαθήτριά μου στο μάθημα και θεία του λατρεμένου μου βαφτισιμιού Deppy Boop αποφάσισε να κάνει το δικό της χώρο δημιουργίας, ένα εργαστήριο κοσμημάτων που όσοι είστε από Θεσσαλονίκη αξίζει σίγουρα να επισκεφτείτε... Μέσα στην όλη χαρτούρα και τα αμέτρητα γραφειοκρατικά που χρειάστηκε ήταν και μία βεβαίωση μηχανικού για το χώρο που στεγάζεται το εργαστήριο κι έτσι προθυμοποιήθηκα να τη βοηθήσω με τα σχετικά. Σαν "ευχαριστώ", λοιπόν, για τη βοήθειά μου, βρήκα μία τσαντούλα γεμάτη με καλούδια να με περιμένει στο γραφείο μου!! Το πόσο ενθουσιάστηκα δεν περιγράφεται!! Τί λέτε κι εσείς;; Δεν είναι τέλειο το δωράκι μου;!

Έτοιμοι κι οι δικοί μου κουμπαράδες!!

Για τη Δράση Ελληνίδων Bloggers και την έκθεση χειροποίητων κουμπαράδων που θα γίνει στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο 2-9 Δεκεμβρίου 2012 με φιλανθρωπικό χαρακτήρα νομίζω πως δε χρειάζεται να πω πολλά, καθώς οι περισσότεροι/ες από εσάς έχετε ήδη στείλει τη δική σας συμμετοχή... Επιτέλους, λοιπόν, κατάφερα κι εγώ να ετοιμάσω τους δικούς μου κουμπαράδες τελευταία και καταϊδρωμένη φαντάζομαι!! Δεν είναι σπουδαίοι, μιας κι έχω δει πραγματικά έργα τέχνης από κάποιους/ες από εσάς, αλλά κρύβουν μέσα τους όλη μου την αγάπη και τις ευχές μου για να πάνε όλα καλά με την έκθεση και να συγκεντρωθούν πολλά-πολλά έσοδα για το παιδικό χωριό SOS Πλαγιαρίου Θεσσαλονίκης!!

Νταραντανταν ντανταν ντανταν...
με μεγάλη μου υπερηφάνεια σας παρουσιάζω τους κουμπαράδες μου:

ο πολύχρωμος κουμπαράς

ο κουμπαράς hello kitty <3 <3 <3

ο χριστουγεννιάτικος κουμπαράς και...

...ο αγαπησιάρικος κουμπαράς

Αύριο θα πρέπει να μιλήσω με τα κορίτσια για να συνεννοηθούμε για το που και πότε θα πρέπει να τους παραδώσω, γιατί η μέρα των εγκαινίων έχει σχεδόν φτάσει!!

Κλείνοντας την ανάρτησή μου θέλω να ευχαριστήσω τη Χαρά από το Beauty And Art για τα δύο βραβειάκια που μου χάρισε!! Σας τα δείχνω και τρέχω να τα στολίσω στο κάτω μέρος της σελίδας μου, μαζί με τα υπόλοιπα!!

Βραβειάκια!!!

Εδώ είμαι και πάλι!! Η αλήθεια είναι ότι μου λείψατε πολύ και σας είχα στο μυαλό μου, αλλά κάτι έχω πάθει και δε μπορώ να κάτσω πολλή ώρα μπροστά στον υπολογιστή, με κουράζει... Έχω λάβει όμως κάποια βραβειάκια και πρέπει επιτέλους να ευχαριστήσω τα κορίτσια που μου τα χάρισαν και να τα στολίσω στο ιστολόγιό μου!!

Για το πρώτο μου βραβείο θέλω να ευχαριστήσω πολύ-πολύ το ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ και τη Φανούλα, που με σκέφτηκαν και μ' έκαναν πολύ χαρούμενη!!

Το δεύτερο βραβείο μου ήρθε από τη φίλη daphnofila και το πολύ όμορφο ιστολόγιό της και συνοδεύεται από τους κανόνες του, που απαιτούν να γράψουμε 7 τυχαία πράγματα για τον εαυτό μας. Κι επειδή έχω κατά καιρούς γράψει αρκετά πράγματα για 'μενα, θα σας πω τα τελευταία νέα μου μιας κι έχω πάνω από 1 μήνα (ουφ!! πέρασε κιόλας τόσος καιρός;!) να σας γράψω!!

1) Επιτέλους σχεδόν εξαφανίστηκαν οι εμετοί και οι ίλιγγοι κι έχω αρχίσει να ξεμυτίζω από το σπίτι, κάτι που με κάνει πολύ-πολύ χαρούμενη. Όχι ότι δεν επιστρέφουν πού και πού, αλλά δεν πτοούμαι!!

2) Η κοιλίτσα μου άρχισε να φουσκώνει επικίνδυνα τις τελευταίες 2-3 βδομάδες και νιώθω ότι κάθε μέρα είναι και πιο μεγάλη :)

3) Ξεκίνησα και πάλι τα μαθήματα κοσμήματος (είμαι στο 3ο έτος φέτος), που είχα αφήσει τον περασμένο χρόνο και νιώθω πολύ γεμάτη με αυτό!!

4) Έχω ένα σωρό πράγματα που θέλω να κάνω, αλλά πραγματικά δεν καταλαβαίνω πώς περνάει η μέρα... Νομίζω πως θα τα αφήσω πάλι όλα τελευταία στιγμή και θα τρέχω σαν τρελή με την κοιλιά στο στόμα!!

5) Έχω ξεκινήσει να συγυρίζω το χώρο των δημιουργιών μου, που είχα αφήσει βομβαρδισμένο από πριν το καλοκαίρι κι ελπίζω να τελειώσω γρήγορα για να μπορέσω να ξαναμπω εκεί μέσα...

6) Θα ήθελα πολύ να τα καταφέρω να κατέβω στα Χανιά για τις γιορτές... Είναι και η αδερφή μου εγκυούλα (έχουμε 5-6 εβδομάδες διαφορά) και δε θα καταφέρω να είμαι εκεί όταν θα γεννήσει, οπότε να τη δω τουλάχιστον τότε!!

7) Σήμερα έχει γενέθλια η Ηλιάνα, η μπεμπούλα του αδερφού μου, που γεννήθηκε ακριβώς πριν ένα χρόνο!! Σκάω απ' το κακό μου που δε θα 'μαι στο Ηράκλειο να της δώσω ένα φιλί, αλλά παρηγοριέμαι τουλάχιστον από το γεγονός ότι μπορώ να τη δω έστω μέσω skype...

Ευχαριστώ και πάλι τα κορίτσια για τα βραβειάκια τους κι ελπίζω να με συγχωρέσουν που δε θα τηρήσω τον τελευταίο κανόνα, που θέλει να επιλέξω κι εγώ με τη σειρά μου κάποια ιστολόγια για να τα χαρίσω, αλλά δεν έχω παρακολουθήσει καθόλου ποιά τα έχουν πάρει και ποιά όχι... Καλό μήνα και δημιουργικό μήνα να έχουμε!!

Η λογική του copy-paste και η ηθική ανάμεσα μας...

Λίγο βαρύς κι ασήκωτος ο σημερινός μου τίτλος... Αυτή η ανάρτηση είναι στο μυαλό μου πάνω από ένα μήνα, αλλά είπαμε ο υπολογιστής ήταν σχεδόν απαγορευμένος τον προηγούμενο καιρό. Ίσως και να ήλπιζα να μη χρειαστεί να τη γράψω τελικά, αφού όμως πέρασε ένα εύλογο διάστημα, να 'μαι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου να σας γράφω.

Ο λόγος ύπαρξης, λοιπόν, αυτής της ανάρτησης είναι ένα μήνυμα που δέχτηκα στο facebook από φίλη-δημιουργό όμορφων κοσμημάτων (την οποία δεν αναφέρω, γιατί δεν ξέρω αν το θέλει η ίδια) στις 21 Αυγούστου σχετικά με ένα ιστολόγιο που έχει δημοσιευμένη με copy-paste μια από τις αναρτήσεις μου, χωρίς έναν σύνδεσμο παραπομπής στην αρχική ανάρτηση ή στο ιστολόγιό μου. Συγκεκριμένα πρόκειται για την ανάρτηση Σκουλαρίκια με υγρό γυαλί!!, ίσως την πιο δημοφιλή ανάρτησή μου, μιας κι έχει οδηγίες βήμα-βήμα για την τεχνική του υγρού γυαλιού, που κι εγώ η ίδια δεν περίμενα ότι θα έβρισκε τόση ανταπόκριση όταν την έγραφα στο ξεκίνημα του blog μου. 

Η αλήθεια είναι ότι μου φάνηκε πολύ περίεργο να βλέπω μία από τις αναρτήσεις μου αυτούσια σε κάποιο άλλο ιστολόγιο... Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα να κάνω ήταν να επικοινωνήσω με τη διαχειρίστρια Epi Trimi του ιστολογίου Χειροποίητες δημιουργίες κοσμημάτων, αξεσουάρ, εποχικών αντικειμένων, διακόσμηση εσωτ. χώρων για να της επισημάνω το πρόβλημα. Η μόνη απάντηση που έλαβα ήταν ότι δεν υπήρχε δόλος, χωρίς να μπει κανείς στη διαδικασία να μου πει μια συγγνώμη ή έστω να προσθέσει ένα link!! Και η αναφορά στο τέλος της ανάρτησης ότι "Οι οδηγίες είναι της Ειρήνης", χωρίς να μας εξηγήσει σε ποιά Ειρήνη αναφέρεται, λες κι είμαι καμιά κολλητή της που της έστειλα τις οδηγίες προς δημοσίευση, ήταν αυτό που με εξόργισε περισσότερο!!

Τα σχόλια που της έστειλα κάτω από τη δική της ανάρτηση και η απάντησή της (τα οποία φυσικά δε δημοσιεύτηκαν ποτέ) είναι τα ακόλουθα:

"Καλησπέρα!!

Μόλις μου έστειλε μια φίλη μήνυμα με το link αυτής της copy-paste ανάρτησης από το ιστολόγιό μου... Χαίρομαι που σου φάνηκε ενδιαφέρουσα ώστε να την αναδημοσιεύσεις, απλά θα θεωρούσα πιο σωστό είτε να έχω ερωτηθεί πρώτα είτε να γίνει μια σαφής αναφορά στην πηγή και χρήση κάποιου συνδέσμου παραπομπής στο πρωτότυπο κείμενο!!

Δε διεκδικώ την απόλυτη γνώση ούτε την αποκλειστικότητα των όσων γράφω και γι' αυτό ήθελα να μοιραστώ με όσους/ες με διαβάζουν την τεχνική που περιγράφω... Θεωρώ, όμως, πως είναι σωστό όταν δανειζόμαστε κάτι από κάποιο ιστολόγιο να αναφέρουμε τουλάχιστον με σαφήνεια την πηγή, πόσο μάλλον όταν αντιγράφουμε αυτούσια μία ολόκληρη ανάρτηση!!
Και επειδή κατανοώ ότι ενδεχομένως να μην υπήρχε πρόθεση και να έχει γίνει εκ παραδρομής, θα περιμένω να υπάρξει κάποια επανόρθωση... Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου!!
Ειρήνη"

"Λυπάμαι αλλά δεν έγινε με δόλο"

"Ευχαριστώ για την άμεση απάντηση!! Δεν υπονόησα ότι υπήρξε δόλος και γι' αυτό έστειλα το μήνυμα... Απλά θα το εκτιμούσα αν έμπαινε με σαφή τρόπο κάποια αναφορά και παραπομπή στο αρχικό κείμενο!! Καλό σου βράδυ!!"

Στον ενάμιση χρόνο που διατηρώ αυτό το ιστολόγιο έχω γνωρίσει, είτε από κοντά είτε μέσα από την επικοινωνία μας, εξαιρετικούς ανθρώπους και εκπληκτικούς δημιουργούς... Ανθρώπους που κι εγώ δεν πίστευα ότι θα έβρισκα όταν ξεκινούσα σε αυτόν το χώρο!! Ξέρω ότι η κοινωνία μας δεν είναι η ιδανική κι επομένως και στο διαδίκτυο υπάρχουν όλοι οι τύποι ανθρώπων. Δεν ξέρω αν παρόμοιες συμπεριφορές με αυτή που περιγράφω με θυμώνουν ή πιο πολύ με στενοχωρούν... Το συγκεκριμένο θέμα δεν ξέρω πώς θα έπρεπε να το χειριστώ: να την ξαναενοχλήσω ή να την αφήσω μιας και δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθώ παραπάνω; Πραγματικά θέλω τη γνώμη σας!! Και θα ήθελα να σας ζητήσω να ρίξετε μια ματιά μήπως έχει "δανειστεί" αναρτήσεις κι από άλλα ιστολόγια, γιατί εγώ δεν είχα το κουράγιο να το κάνω...

Υ.Γ.1: Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τις ευχές σας στην προηγούμενη ανάρτηση και για 'μενα και για το bebe!! Να είστε πάντα υγιείς και χαμογελαστές και να κάνετε την κάθε σας στιγμή ξεχωριστή!! Αυτό είναι που μετράει ;)

Υ.Γ.2: Ευελπιστώ η επόμενη ανάρτηση να έχει να κάνει με κάποια δημιουργία γιατί σκούριασα όλο αυτό το διάστημα!!

Τα γενέθλια μου και το πιο γλυκό δώρο...

Την Κυριακή είχα τα γενέθλια μου... Έκλεισα τα... χαχαχα... σιγά να μη σας πω!! Όχι ότι κρύβω την ηλικία μου, αλλά όποιος ξέρει-ξέρει κι όποιος δεν ξέρει μπορεί άνετα να βγάλει συμπέρασμα από προηγούμενες αναρτήσεις μου!! Μην τα λέμε και τα ξαναλέμε!! Δεν είναι το θέμα μου εκεί, όμως... Είχα τα γενέθλια μου, λοιπόν και για πρώτη φορά στη ζωή μου το "πάρτυ" μου ήταν πρωινό!! Κι όταν λέμε πρωινό εννοούμε κάλεσμα για πρωινό καφεδάκι με όλα τα καλούδια για κεράσματα να τον συνοδεύουν.

Είχαμε να πάμε σε παιδικό πάρτυ πολυαγαπημένης μας μπουμπούς το απόγευμα της ίδιας μέρας και δε γινόταν να περάσουν τα γενέθλια χωρίς να έχω σβήσει τα κεράκια μου!! Φορέσαμε τους σκούφους μας με τον καλό μου, ανασκουμπωθήκαμε και βάλαμε μπρος τα κατσαρολικά μας... Φτιάξαμε μια μηλόπιτα, ένα κέικ λεμονιού, ένα κέικ λάβα σοκολάτας και την τούρτα μας: τούρτα με nutella και καραμελωμένα φουντούκια με τις οδηγίες που βρήκα στο λαχταριστό ιστολόγιο της Tante Kiki!! Είχαμε και την εκπληκτική σπανακοπρασοτυρόπιτα της πεθεράς μου (μια ευγενική χορηγία) για να 'χουμε και κάτι αλμυρό συν ένα τσουρέκι κάστανο από τον Τερκενλή που μας προέκυψε στην πορεία...

Ήρθαν, λοιπόν, φίλοι και λοιποί μου αγαπημένοι και περάσαμε ένα όμορφο Κυριακάτικο πρωινό στο μπαλκόνι του σπιτιού μας, αν και με τόσο ωραία μέρα που μας έκανε μάλλον τους δρόμους θα έπρεπε να είχαμε πάρει!! Πήγαμε και το απόγευμα στο πάρτυ της μικρής Κατερινούλας, της κόρης των κουμπάρων μας που έκλεισε τα 2 της χρόνια και ολοκληρώθηκε ευχάριστα η μέρα μας αυτή...

Έχω, όμως, εξαφανιστεί εδώ και καιρούς από το ιστολόγιο αυτό που τόσο αγαπώ, αλλά και από τα δικά σας, κάτι που με φέρνει στο δεύτερο σκέλος του τίτλου αυτής μου της ανάρτησης... Στο δώρο που μας έτυχε και που με έχει κρατήσει μακρυά σας για τόσο πολύ καιρό... Κι επειδή δε μου αρέσει να πλατειάζω, πολύ μπαίνω κατευθείαν στο θέμα μου!! Ο λόγος που δε μπαίνω τους τελευταίους μήνες ούτε για ένα "γεια" στον υπολογιστή μου είναι το ότι είμαι εγκυούλα (έχω ήδη κλείσει τη 14η εβδομάδα κύησης) κι έχω περάσει ένα διάστημα με εμετούς και ιλίγγους που δε μου άφηνε κανένα περιθώριο όχι για να γράψω κάποια ανάρτηση, αλλά ούτε καν για να το σκεφτώ!! Το ευχάριστο είναι ότι έχω αρχίσει να συνέρχομαι τώρα, αφού αναγκάστηκα να πάρω χάπια, κάτι που τόσο πολύ σιχαίνομαι... Δυστυχώς, δε γινόταν αλλιώς και τώρα έχω ήδη αρχίσει να παίρνω τα "πάνω" μου!!

Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί είναι κάτι που το θέλαμε πολύ με τον καλό μου και θέλω να ευχαριστηθούμε και να ζήσουμε κάθε στιγμή αυτής της πολύ γλυκιάς αναμονής παρέα... Αυτά τα λίγα, αλλά πολύ σημαντικά για 'μενα είχα να πω προς το παρόν κι ελπίζω η επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε να έρθει σύντομα!! Σας φιλώ όλους και όλες :)

Βραχιολάκια για μικρά και μεγάλα κορίτσια...

Η κηροκλωστή είναι ένα από τα υλικά που μου αρέσει πολύ να χρησιμοποιώ στα χειροποιήματα μου!! Η αντοχή της ως υλικό, η υφή της, η μεγάλη ποικιλία στα χρώματα και η ευκολία στη χρήση της είναι μερικοί από τους λόγους που δικαιολογούν αυτή μου την επιλογή... Ιδιαίτερα αυτή την εποχή μου αρέσουν πολύ τα βραχιόλια από κηροκλωστή, για χεράκια και πατουσάκια, όταν φοριούνται σε διάφορα χρώματα και πολλά μαζί!! Μερικά από τα βραχιολάκια που έφτιαξα το προηγούμενο διάστημα είναι και αυτά που θα σας δείξω σήμερα...

Με το τελευταίο στη σειρά θέλω να δηλώσω τη συμμετοχή μου στο δημιουργικό διαγωνισμό Ιουλίου της a pink dreamer, που εδώ και ένα χρόνο μας βάζει κάθε μήνα, με τη γενναιοδωρία της, σε μια όμορφη διαδικασία!! Της εύχομαι να είναι πάντα γεμάτη χαρά και φαντασία και να περάσουμε παρέα αμέτρητους μήνες δημιουργίας...

Το αμέσως προηγούμενο (εκείνο με την κόκκινη κηροκλωστή και το ψαροκόκκαλο) είναι η συμμετοχή μου στον καλοκαιρινό διαγωνισμό της Βασιλικής, τον πρώτο που κάνει το blog της -και της εύχομαι να έρθουν πολλοί-πολλοί ακόμα!!

Κι επειδή πολλοί καλοκαιρινοί διαγωνισμοί τρέχουν αυτόν τον καιρό, ευελπιστώ να επανέλθω σύντομα με τις συμμετοχές μου και στους υπόλοιπους, πριν χαθώ και πάλι στα υπέροχα νερά των θαλασσών μας... 

Χάσαμε την Ειρήνη... STOP!!

Μετά από σχεδόν ένα μήνα επανέρχομαι στο αγαπημένο μου σπιτάκι, που το άφησα να αραχνιάσει είναι η αλήθεια... Από την ημέρα των εκλογών που έφυγα για Κρήτη δεν έχω κάνει ούτε μία ανάρτηση, με μοναδική εξαίρεση αυτή της 19ης Ιουνίου!! Όχι, δε σας ξέχασα κι ούτε αποφάσισα να απέχω για κάποιο διάστημα, απλά λίγο τα της γαμοβάφτισης του αδερφού μου - λίγο τα υπέροχα νερά της Κρήτης δε μου έμεινε καθόλου μυαλό για αναρτήσεις... Έχω επιστρέψει βέβαια πλέον Θεσσαλονίκη, χμμμμ... αλλά δυστυχώς στο σπίτι μας στη Χαλκιδική (όπου πήγα μόλις επέστρεψα στο Βορρά) δεν έχω πρόσβαση στο διαδίκτυο, οπότε δε μπορούσα ούτε καν να σας παρακολουθήσω!!

Με την επιστροφή μου στην πόλη με περίμενε κι ένα δωράκι στα ΕΛΤΑ, το οποίο αν και καθυστερημένα το παρέλαβα επιτέλους, μιας και το περίμενα πώς και πώς!! Από πριν φύγω για Κρήτη με είχε ενημερώσει η Pepi ότι έχω κερδίσει στο διαγωνισμό της ένα ζευγάρι σαγιονάρες, αλλά δυστυχώς το ειδοποιητήριο έφτασε αφού έφυγα από την πόλη... Ήρθε όμως η στιγμή να τις πάρω στα χεράκια μου ή μάλλον στα ποδαράκια μου!! Γι' αυτό και θέλω να την ευχαριστήσω πάρα πολύ για το πραγματικά όμορφο δώρο της, για την καρτούλα που το συνόδευε και για τα πολύ γλυκά της λόγια!! Pepi μου να είσαι βέβαιη πως θα τις φορέσω όλο το υπόλοιπο του καλοκαιριού και θα τις χαρώ πολύ-πολύ!! Να είσαι πάντα δημιουργική σου εύχομαι!! 

Αυτά τα λίγα προς το παρόν και ελπίζω να επανέλθω σύντομα με νεότερη ανάρτησή μου!! Πολλά φιλιά :)

Σαν σήμερα ένα χρόνο πριν...

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011 έγινε ο γάμος μας με τον Νίκο!! Ήταν πραγματικά μία από τις πιο όμορφες μέρες της ζωής μας, αφού βρεθήκαμε να γιορτάζουμε μέχρι το πρωί παρέα με αγαπημένους φίλους  και συγγενείς απ' όλη την Ελλάδα... Το πιο ευχάριστο απ' όλα ήταν ότι βρέθηκαν οι συγγενείς και φίλοι του Νίκου από τη Θεσσαλονίκη και τις γύρω της περιοχές με τους δικούς μου συγγενείς και φίλους από Χανιά και Κεφαλλονιά (ναι, έχω την τύχη να γεννηθεί και μεγαλώσει στον τόπο καταγωγής του μπαμπά μου, τα Χανιά και να έχω ρίζες και από Κεφαλλονιά, αφού από εκεί κατάγεται η μανούλα μου!!) και έγιναν μια τόσο όμορφη παρέα, που ούτε στα όνειρα μας δε θα το φανταζόμασταν!! Το γεγονός μάλιστα ότι το μυστήριο έγινε στα Χανιά, συνδυάστηκε με ολιγοήμερες διακοπές από τους περισσότερους καλεσμένους μας και τους έχει αφήσει με τις καλύτερες αναμνήσεις αφού ακόμα και σήμερα μας λένε το πόσο όμορφα πέρασαν στα Χανιά και στο γάμο μας... Κι αυτό θεωρώ είναι το πιο σημαντικό απ' όλα και ήταν και το δικό μου άγχος: να περάσει καλά ο κόσμος που θα μας τιμήσει με την παρουσία του!!

Όπως είχα γράψει και πέρυσι εδώ δεν ήμουν η τυπική περίπτωση νύφης, αφού μπήκα όμως σε αυτήν τη διαδικασία ήθελα να γίνουν όλα απλά, λιτά και όμορφα... Τα προσκλητήρια και οι μπομπονιέρες έγιναν σχεδόν εξολοκλήρου από τα χεράκια μου, με τη βοήθεια των καλών μου "ξωτικών" φυσικά, με ένα αποτέλεσμα που εμένα προσωπικά με ικανοποίησε πολύ!! Σε όλα τα υπόλοιπα προσπαθήσαμε να αποφύγουμε τις υπερβολές και νομίζω ότι το καταφέραμε...

Πέρασε, λοιπόν, ένας χρόνος... τόσο μα τόσο γρήγορα!! Σε σημείο που έχω τρομάξει με το πόσο γρήγορα φεύγει ο χρόνος μέσα από τα χέρια μας!! Μου φαίνεται σαν χθες που γνωριστήκαμε με τον Νίκο το 2001 ως πρωτοετείς του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Α.Π.Θ., που πήγαμε την πρώτη μας εκδρομή ως ζευγάρι στις φίλες μου -φοιτήτριες κι εκείνες τότε- στο καρναβάλι της Πάτρας το 2002, τις πρώτες μας διακοπές στη Μήλο την ίδια χρονιά και τόσες άλλες μας όμορφες, αλλά και δύσκολες στιγμές... Τα σκέφτομαι όλα αυτά πολύ έντονα τον τελευταίο καιρό και νιώθω τόσο περίεργα!! Αισθάνομαι ακριβώς όπως εκείνο το δυναμικό κι ανήσυχο κορίτσι που έφυγε από το σπίτι του για σπουδές στη Θεσσαλονίκη, έτοιμο να κατακτήσει τη ζωή του κι ελπίζοντας πως κάποια μέρα θα δει τον κόσμο να αλλάζει!! Μετά κοιτάζω γύρω μου και βλέπω φίλους και γνωστούς και μέσα από εκείνους συνειδητοποιώ ότι ο καιρός έχει περάσει πολύ από τότε κι ας είναι τα όνειρα και οι επιθυμίες ίδια...


Μέσα στα χρόνια που πέρασαν παντρευτήκαμε, παντρέψαμε τους φίλους μας και γίναμε νονοί, είδαμε κοντινούς μας φίλους να κάνουν οικογένειες, γίναμε θείοι από τα αδέρφια μας,  κάναμε πολλά ταξίδια, γνωρίσαμε νέες μουσικές, ζήσαμε τόσο μεγάλες χαρές κι όλα αυτά μαζί!! Μεγαλώσαμε και συνεχίζουμε να μεγαλώνουμε μαζί κι αυτό το "μαζί" είναι το πιο συναρπαστικό απ' όλα... Το μόνο που θέλω να ευχηθώ είναι να υπάρχει υγεία, αγάπη και δύναμη για να παλεύουμε την κάθε μας μέρα ΜΑΖΙ για πολλά-πολλά χρόνια!!

Υ.Γ. Δε θα μιλήσω για τις εκλογές, για το εκλογικό αποτέλεσμα ή για το πώς νιώθω, παρόλο που έχω άπειρες σκέψεις μέσα στο μυαλό μου... Δε θα το κάνω γιατί πολύ φοβάμαι πως η πραγματικότητα ξεπερνάει τόσο πολύ τα λόγια, που ίσως χάνουν και το νόημά τους!! 

Σουβέρ από καπάκια μπύρας βήμα-βήμα

Για να κλείσω τη μπεκροπαρένθεση που άνοιξα με την προηγούμενη ανάρτησή μου θα σας δείξω σήμερα το αποτέλεσμα μιας έμπνευσης που είχα, όταν πριν από αρκετό καιρό κοιτούσα τα βουνά από καπάκια που μου είχαν μαζέψει (και συνεχίζουν να μαζεύουν) οι αγαπημένοι φίλοι μου... Καθώς, τα κοιτούσα λοιπόν, σκέφτηκα ότι θα μπορούσα κάλλιστα να φτιάξω σουβεράκια-δώρα για τους λάτρεις της μπύρας και όχι μόνο!! Μια πολύ καλή λύση ένα διαφορετικό χειροποίητο δώρο για τα αρσενικά της παρέας... Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που σας δείχνω κάτι παρόμοιο, μιας και παρόμοια σουβεράκια σας είχα ξαναδείξει εδώ, απλά είπα να σας πω και τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να γίνουν, για όσους πιθανά τους ενδιαφέρει:

Υλικά:
μεταλλικά καπάκια διαφόρων χρωμάτων και σχεδίων

(όσο μεγαλύτερη ποικιλία, τόσο πιο όμορφο είναι το τελικό αποτέλεσμα)

μεταλλικό σύρμα (το δικό μου από αρζαντό)

τρυπανάκι

πενσάκια

Διαδικασία:

Αφού επιλέξουμε τα καπάκια που θα χρησιμοποιήσουμε (9 για κάθε σουβέρ) τα τρυπάμε στα πλαϊνά τους με το τρυπανάκι σε τέσσερα σημεία, σταυρωτά, προσέχοντας να βρίσκονται όσο το δυνατόν στην ίδια ευθεία οι αντικριστές τρύπες.

εδώ σας το δείχνω αφού έχει περαστεί το σύρμα,
γιατί αλλιώς η τρυπούλα δε θα φαινόταν στη φωτογραφία

Κόβουμε το σύρμα σε διάσταση λίγο μεγαλύτερη από το μήκος που έχουν τρία καπάκια στη σειρά (6 κομμάτια για κάθε σουβέρ) και αρχίζουμε να το περνάμε διαδοχικά μέσα στις τρύπες που έχουμε δημιουργήσει, κάνοντας αρχικά τρεις σειρές από τρία καπάκια η καθεμία. Φροντίζουμε να λυγίσουμε το σύρμα στα ακριανά καπάκια, ώστε να είναι σταθερά και να μη φεύγουν τα καπάκια. Στη συνέχεια, περνάμε το σύρμα και από την άλλη διεύθυνση, ενώνοντας τις σειρές μας μεταξύ τους κι έχουμε μια εικόνα σαν κι αυτή στην κάτω πλευρά του σουβέρ μας:

Αφού ασφαλίσουμε και τα τελευταία καπάκια μας με το σύρμα, έχουμε έτοιμα τα σουβέρ μας σε πολλά  χρώματα και σχέδια!!

Και μιας και βρίσκομαι στο θέμα "σουβέρ" θέλω να ευχαριστήσω πολύ-πολύ την Ιωάννα για το πραγματικά πολύ όμορφο δωράκι που μου έκανε: 10 πλαστικοποιημένες εικόνες από μωρά, για να βάζω επάνω τους τα ποτήρια μου!! Ιωαννάκι σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ... με το που γύρισα σπίτι και τα άνοιξα, άρχισα αμέσως να τα χρησιμοποιώ!! Μα πείτε κι εσείς, δεν είναι σκέτη γλύκα;;

Μπεκρή... κολιέ και όχι μόνο!!!

Το ότι έχω αδυναμία στα χειροποιήματα από μεταλλικά καπάκια, όσοι με παρακολουθούν και όσοι με γνωρίζουν από κοντά το ξέρουν ήδη!! Αρκεί να ρίξει κανείς μία ματιά σε αυτές μου τις αναρτήσεις για να το διαπιστώσει... Ευτυχώς έχω πολύ καλούς φίλους που μου μαζεύουν όλων των ειδών τα καπάκια, από τα πιο συνηθισμένα μέχρι τα πιο σπάνια κι έτσι έχω γεμάτα πολλά κουτιά και το μόνο που χρειάζομαι είναι χρόνος και διάθεση για νέες δημιουργίες!! Το ότι καταναλώνουν βέβαια οι φίλοι μου τις ποσότητες αλκοόλ που καταναλώνουν είναι ένα άλλο θέμα, σημαντικό μεν αλλά όχι για να συζητηθεί εδώ... Στις επόμενες φωτογραφίες θα σας δείξω διάφορα κρεμαστά, σκουλαρίκια και δαχτυλίδια που έχω κάνει κατά καιρούς, χρησιμοποιώντας/ανακυκλώνοντας καπάκια!!

Με αυτή μου την ανάρτηση θα σας αφήσω για λίγες μέρες, γιατί την Κυριακή έχουμε τη βάφτιση του ανιψιού μου και θα τρέχω, όπως καταλαβαίνετε!! Θα περνάω όμως μια βόλτα απ' τα σπιτάκια σας όποτε ξεκλέβω λίγο χρόνο, σας το υπόσχομαι :)

Ροζ... λουλούδια!!

Μπορεί το ροζ να μην είναι το χρώμα που με χαρακτηρίζει, δε θα μπορούσα όμως να μη λάβω κι εγώ μέρος στο ροζ διαγωνισμό της Βιβίκας!! Κι επειδή μετά από πολλούς μήνες που συμμετείχα στους δημιουργικούς διαγωνισμούς της αγαπημένης a pinik dreamer κάθε μήνα, τον Απρίλιο δε μπόρεσα να στείλω τη δική μου συμμετοχή, ήθελα να προλάβω να κάνω κάτι για δημιουργικό διαγωνισμό του Μαΐου!!  Με δύο παρόμοια δαχτυλιδάκια από τσόχα σε σχήμα λουλουδιού με μια χαντρούλα στη κορυφή τους, συμμετέχω λοιπόν κι εγώ κι εύχομαι καλή επιτυχία σε όλους όσους έχουν στείλει τα δικά τους χειροποιήματα... Και για να είμαι και τυπική, η πρώτη φωτογραφία είναι για το διαγωνισμό της Βιβίκας και η δεύτερη για το διαγωνισμό της a pink dreamer!!

Δωράκια και βραβειάκια!!!

Την περασμένη Παρασκευή πέρασα ένα υπέροχο απόγευμα στα εγκαίνια της γνωστής σε όλους μας πλέον έκθεσης συρταριών στη Μονή Λαζαριστών!! Αποφασίσαμε να πάμε παρέα με τον καλό μου, που ήθελε να δει από κοντά αυτή την έκθεση, για την οποία είχε τόσα ακούσει το προηγούμενο διάστημα... Θα πηγαίναμε νωρίτερα εκεί, ώστε να μπορέσω να δω όσες θα ήταν στην καφετέρια πριν από την επίσημη ώρα έναρξης των εγκαινίων, αλλά ο γλυκός μου δεν είχε φανταστεί το πόσες πολλές θα ήμασταν μαζεμένες!! Έτσι, μπαίνοντας στην καφετέρια... τρόμαξε από το χαμό που ήδη γινόταν εκεί και με άφησε στα κρύα του λουτρού!! Χαχαχαχαχαχα... Η αλήθεια είναι ότι γέλασα πολύ, γιατί πραγματικά είχε μια έκφραση τρόμου στο βλέμμα του!! Με άφησε να χαρώ τα κορίτσια που ήταν ήδη εκεί και που πραγματικά ήταν τόσο δύσκολο να τα γνωρίσω και να μιλήσω μαζί τους όπως και όσο θα ήθελα... Ήταν βέβαια κάτι, έστω το ότι μπόρεσα να πάρω κάτι από το βλέμμα και το χαμόγελο όσων ήταν εκεί!!

Αφού ήρθε η ώρα της έκθεσης κι επέστρεψε ο καλός μου από τη βολτούλα που έκανε στη γύρω περιοχή, ανεβήκαμε στην αίθουσα με τα συρτάρια... Το πόσο εντυπωσιάστηκα βλέποντας από κοντά όλες αυτές τις όμορφες δημιουργίες, που θαύμαζα από τα blog σας, δε χρειάζεται καν να το πω!! Όσοι ήρθατε κι όσοι τα είδατε έστω από τις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν, μπορείτε να το καταλάβετε!! Έφυγα από εκεί γεμάτη όμορφες εικόνες, χρώματα κι ένα χαμόγελο στα χείλη... Εκτός, όμως, από τα όμορφα συναισθήματα πήρα κι ένα δωράκι από τη γλυκύτατη Marie-Anne, η οποία μπήκε στον κόπο να φτιάξει από ένα δωράκι για καθεμία από εμάς!! Δεν είναι όμορφος ο νέος μου σελιδοδείκτης;;;;

Έλαβα, όμως κι ένα άλλο δωράκι τις προηγούμενες μέρες, από την Άσπα αυτήν τη φορά μιας και ήμουν μία από τις τυχερές της κλήρωσης της!! Το έχω λάβει εδώ και κάποιες μέρες από το ταχυδρομείο και ήθελα πολύ να σας το δείξω!! Ευχαριστώ πολύ-πολύ Άσπα μου :)

Πριν σας καληνυχτίσω, θέλω να ευχαριστήσω πολύ-πολύ την Ευγενία και τα κορίτσια για σπίτι για τα βραβειάκια που μου χάρισαν και τα οποία χαρίζω κι εγώ σε όποια δεν τα έχει λάβει ήδη!! Σας φιλώ γλυκά κι ελπίζω να επανέλθω συντόμως :)