και οι μπομπονιέρες!!!

Το πιο μεγάλο πρόβλημα που είχα με τις μπομπονιέρες και τα προσκλητήρια (όπως έγραψα και σε προηγούμενη ανάρτηση) ήταν η επιλογή των υλικών και η προμήθειά τους...

Για τα μπουκαλάκια είχα κάνει την έρευνά μου από πολύ νωρίς και είχα βρει ένα κατάστημα από την Αθήνα, με το οποίο φρόντισα να μιλήσω εγκαίρως για το πότε και πώς θα τα παραλάβω στη Θεσσαλονίκη. Δυστυχώς όμως αυτό δεν ήταν αρκετό... Την τελευταία στιγμή με ενημέρωσαν, ύστερα από δικό μου τηλεφωνημα, οτι δεν έχουν τελικά την ποσότητα που θέλω κι έπρεπε να βρω εναλλακτική!! Ευτυχώς είχα συγκρατήσει τα στοιχεία από 2-3 άλλες εταιρίες, όπου και απευθύνθηκα... Χρειάστηκε βέβαια να πάω στις Σέρρες για να τα παραλάβω και εν τέλει δε βρήκα το αρχικό σχέδιο, αλλά αυτό δε με πτόησε καθόλου :)

Το μεγάλο σοκ το πέρασα με τους αστερίες... Και αυτούς τους έκανα τηλεφωνική παραγγελία και από την περιγραφή που διάβασα στο διαδίκτυο έβγαλα το συμπέρασμα οτι πρόκειται για συνθετικούς αστερίες στο χρώμα των φυσικών!! Το συμπέρασμά μου αποδείχτηκε εντελώς αυθαίρετο και δεν είχε καμία βάση στην πραγματικότητα, πράγμα που διαπίστωσα αφού είχα παραλάβει την αρκετά μεγάλη ποσότητα που είχα παραγγείλει!! Έκανα μέρες να συνέλθω από το σοκ. Δεν ήξερα τί να κάνω: να τους χρησιμοποιούσα ενώ θεωρώ οτι δεν είναι σωστό να χρησιμοποιούμε ζωντανούς οργανισμούς ως στολίδια μας ή να τους πετάξω παρόλο που το κακό είχε ήδη γίνει και δεν υπήρχε επιστροφή;! Τελικά αποφάσισα να τους χρησιμοποιήσω, έχοντας χάσει αρκετό από τον αρχικό μου ενθουσιασμό και χωρίς να είμαι σίγουρη για το εάν πράττω σωστά. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου οτι δε θα επιτρέψω να την ξαναπατήσω έτσι σε ένα τόσο σημαντικό θέμα και συνέχισα...

Με τις μπομπονιέρες η διαδικασία ήταν πολύ πιο απλή και γρήγορη, κάτι στο οποίο συνέβαλαν και τα πολλά χέρια αγαπημένων μου φίλων που με βοήθησαν, τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο στα Χανιά (όπου και έγινε και ο μεγαλύτερος όγκος δουλειάς). Προμηθευτήκαμε, λοιπόν, τις γάζες μας σε λευκό και τυρκουάζ χρώμα, τις ποντικοουρίτσες και τα κουφέτα (χοντρουλά και τσουπωτά choco almond Χατζηγιαννάκη) κι από 'κει κι έπειτα το γέμισμα, το τύλιγμα και τέλος το κόλλημα του αστερία. Απλά, λιτά και πολύ-πολύ καλοκαιρινά!!!

Με αυτή την τελευταία ανάρτηση με τα του γάμου, θέλω να κλείσω το κεφάλαιο αυτό και να κάνω πολύ-πολύ καιρό να ξαναακούσω για γάμους, τούλια, φρου-φρου κι αρώματα... χαχαχαχαχα... Παρόλο που θα πρέπει να παραδεχτώ οτι για άνθρωπος που δεν πιστεύει καθόλου στην αναγκαιότητα όλης αυτής της φασαρίας, εν τέλει όχι μόνο ασχολήθηκα (και με το παραπάνω) με το όλο ζήτημα, αλλά μπορώ να πω οτι το δημιουργικό κομμάτι το απόλαυσα πολύ-πολύ... σσσσσσσσσσς... μην το πείτε όμως πουθενά ;)